سفارش تبلیغ
صبا ویژن
بی گمان در سوره حمد، کلماتی جامع ازخیر و حکمت در امور دنیا و آخرت گرد آمده است که نظیر آن رادر هیچ کجا نمی توان یافت . [امام رضا علیه السلام]
قطره ی شبنم

احکام روزه

مسائلی که در ذیل آمده است، از رساله ی آیت الله العظمی سید علی حسینی سیستانی، گرفته شده است.

  • مبطلات روزه هشت چیز است.
  • 1- خوردن و آشامیدن. 2- جماع. 3- استمناء. 4- دروغ بستن به خدا و پیغمبر صلی الله علیه وآله وسلم، و جانشینان ایشان، بنا بر احتیاط واجب. 5- رساندن غبار غلیظ به حلق، بنابر احتیاط واجب. 6- باقی ماندن بر جنابت، حیض و نفاس، تا اذان صبح. 7- اماله کردن با چیز های روان. 8- عمدا قی کردن.
  • اگر روزه دار سهوا چیزی را بخورد، یا بیاشامد، روزه اش باطل نمی شود.
  • آمپول و سرم روزه را باطل نمی کند، هرچند که آمپول تقویتی یا سرم قندی نمکی باشد. همچنین اسپری که برای تنگی نفس استعمال می شود، روزه را باطل نمی کند. همچنین دارویی که در چشم و گوش ریخته می شود، هرچند مزه ی آن به گلو برسد، روزه را باطل نمی کند. ولی اگر دارو در بینی ریخته شود، و به حلق برسد، روزه را باطل می کند.
  • اگر روزه دار چیزی را که لای دندان باقی مانده است، عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل می شود و کفاره هم دارد.
  • فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضای دهان نرسیده اشکال ندارد. ولی اگر داخل فضای دهان شود، احتیاط مستحب آن است که آن را فرو نبرد.
  • اگر بی اختیار منی از انسان بیرون بیاید، روزه اش را باطل نمی کند.
  • اگر روزه دار در حال بیرون آمده منی از خواب بیدار شود، واجب نیست که از بیرون آمدن منی جلو گیری نماید.
  • فرو بردن تمام سر در آب روزه را باطل نمی کند، ولی کراهت شدید دارد.
  • کسی که مس میت کرده (یعنی جایی از بدن خود را به بدن میت رسانده) می تواند بدون غسل مس میت روزه بگیرد. و اگر در حال روزه هم میت را مس نماید، روزه ی او باطل نمی شود.
  • هرگاه روزه دار عمدا قی کند، اگرچه بواسطه ی مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل می شود. ولی اگر سهوا بی اختیار قی کند اشکال ندارد.
  • اگر روزه دار، آروغ بزند و چیزی در گلو یا دهانش بیاید، باید آن را بیرون بریزد، و اگر بی اختیار فرو رود، روزه اش صحیح است.
  • در چند جا، فقط قضای روزه واجب است. یعنی کفاره ندارد.
  • اگر انسان، عملی که روزه را باطل می کند انجام ندهد، ولی نیت روزه نکند، باید قضای آن روز را بجا آورد. زیرا؛ در روزه نیت شرط است. همچنین اگر انسان، ریا کند، یا اینکه قصد کند که روزه نباشد. باید قضای آن روز را بجا آورد.
  • کسی که در ماه رمضان جنب شده ولی غسل جنابت را فراموش کرده و با حال جنابت یک یا چند روز، روزه گرفته باید قضای آن را بجا آورد.
  • کسی که در ماه رمضان بدون آنکه تحقیق کند، صبح شده یا نه؟ کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود که صبح بوده است، باید قضای آن روز را بجا آورد.
  • اگر کسی بگوید که صبح نشده و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل می کند، انجام دهد، بعد معلوم شود که صبح بوده، باید قضای آن را بجا آورد.
  • اگر کسی بگوید که صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند، یا خیال کند که شوخی می کند، و خودش هم تحقیق نکند، و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، و بعد معلوم شود که صبح بوده، باید قضای آن را بجا آورد.
  • اگر انسان یقین کند، یا اطمینان پیدا نماید که مغرب شده و افطار کند، بعد معلوم شود که مغرب نبوده، باید قضای آن را بجا آورد.
  • اگر انسان جهت تشنگی، مضمضه کند، یعنی آب در دهان بگرداند، و بی اختیار آب فرو رود، باید قضای آن را بجا آورد.
  • اگر انسان آب داخل بینی کند، و بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.

مسائل فوق، گرفته شده از توضیح المسائل آیت الله العظمی سید علی حسینی سیستانی (ادام الله ظله) است. از صفحه 307 تا صفحه324. ناشر: دفتر آیت الله العظمی سیستانی - قم مقدس. چاپ بیست و دوم، تا ریخ: 1423ه.ق چاپ ستاره.


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط حسن علی نصرتی 95/3/19:: 11:57 صبح     |     () نظر

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا

مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمی بوزید

که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا

«شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقانِ»، (بقره، آیه، 185) 

ماه رمضان، ماهی است که در آن، قرآن براى راهنمایى مردم و بیان نشانه‏هاى روشن هدایت و فرق میان حق و باطل، نازل شده است.

در اهمیت رمضان همین بس که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم، میفرماید: «لو یعلم العبدُ ما فی رمضان لودَّ  ان یکون رمضانُ السنة»، (بحار الانوار، ج 93، ص346،) اگر بنده ارزش ماه رمضان را بداند، آرزو می کند که سراسر سال رمضان باشد.

در روایتی از امام صادق علیه السلام، آمده است که؛ «أَنَّهُ کَانَ یَقُولُ لِبَنِیهِ إِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَمَضَانَ فَأَجْهِدُوا أَنْفُسَکُمْ فِیهِ فَإِنَّ فِیهِ تُقَسَّمُ الْأَرْزَاقُ وَ تُوَقَّتُ الْآجَالُ وَ یُکْتَبُ وَفْدُ اللَّهِ‏ الَّذِینَ یَفِدُونَ عَلَیْهِ وَ فِیهِ لَیْلَةُ الْقَدْرِ الَّتِی الْعَمَلُ فِیهَا خَیْرٌ مِنَ الْعَمَلِ فِی أَلْفِ شَهْرٍ.»،(بحار الانوار، ج 93، ص 341) امام صادق علیه السلام، در سفارش های خود به فرزندانش  هنگام حلول ماه رمضان، فرمود: جان های خود را به تلاش و کوشش، وادارید، زیرا؛ در این ماه روزی ها قسمت و اجل ها نوشته می شود، و در این ماه نام های مهمانان خدا که بر او وارد شده اند، نوشته می گردد، و در این ماه شبی است که عمل(عبادت) در آن از عمل(عبادت) هزار ماه بهتر است.

در روایت دیگر از امام صادق علیه السلام، آمده است: «نوم الصائم عبادة، و صمته تسبیح و عمله متقبل و دعاؤه مستجاب»، (من لایحضره الفقیه، ج، 2، ص 76) خواب روزه دار عبادت است، و سکوتش تسبیح،  و عملش پذیرفته و دعایش مستجاب می باشد.

البته، معلوم است که این همه ثواب در صورتی حاصل می گردد، که روزه ی انسان، روزه ی واقعی باشد. یعنی همه اعضای انسان روزه باشد. در روایتی از امیر المؤمنین علی علیه السلام، آمده است:«الصیام اجتناب المحارم کما یمتنع الرجل من الطعام والشراب»، (بحار الانوار، ج68، ص233) روزه دوری کردن از حرام هاست، همانگونه که انسان از خوردن و آشامیدن دوری می کند، باید از محارم نیز دوری نماید. در روایت دیگر از آن حضرت آمده است: «کم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الضمأ، و کم من قائم لیس له من قیامه الا السهر والعناء»، (نهج البلاغه حکمت 145) بسا روزه داری که که از روزه ی خود، جز گرسنگی و تشنگی نصیبی نمی برد، و بسا شب زنده داری که از عبادت شبانه خویش جز نخوابیدن و رنج بهره ای نمی گیرد.

باز هم از آن حضرت رسیده است که : «صوم الجسد الامساک عن الاغذیة بارادة و اختیار خوفا من العقاب و رغبة فی الثواب و الاجر، صوم النفس إمساک الحواس الخمس عن سائر المآثم، و خلو القلب عن جمیع اسباب الشرّ»، (غرر الحکم ودررالکلم، ص424 )، روزه ی تن، عبارت است از خود داری کردن ارادی از غذا ها به انگیزه ی ترس از کیفر، و رغبت کردن به ثواب. و روزه ی نفس، عبارت است از نگهداشتن خواس پنجگانه از دیگر گناهان، و خالی کردن قلب از همه ی عوامل بدی.

امیدوارم که خداوند متعال مارا توفیق روزه ی واقعی را عنایت بفرماید، و در ماه نزول رحمت، نم نمی از باران معرفتش، بر سر ما بریزد، و باغستان خشکیده ی محبت ما را نسبت به خود، آبیاری نماید، و در زمره ی مقربان درگهش، اسمی از ما بنویسد، و چشمه سار قلب زنگار گرفته ی ما را جاری، نماید، و بلور های زیبای آشتی را در چشمان غبار گرفته ی ما، سرازیر نماید. و حال دعا و نیایش در شبهای صهبایی، کرامت بفرماید. آمین یارب العالمین. التماس دعا.  


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط حسن علی نصرتی 95/3/18:: 11:44 صبح     |     () نظر

یاران نوید نیمه ی شعبان رسیده است

وقت نماز و خواند قرآن رسیده است

ایام رنج و غصه به پایان رسیده است

قطب تمام عالم امکان رسیده است

امشب شب ولادت مولای دلبری است

بنگر که ماه فاطمه در دست عسکری است.

***

امشب نگار حضرت روح الامین رسید

آرامش دل همه ی مؤمنین رسید

این پور عسکری است که هم نام احمد است

او مهدی است و قائم آل محمد است.

***

آسمان امشب جمال حق تعالی را ببین

نیمه ی ماه محمد ماه زهرا را ببین

بر فراز دست مولانا امام عسکری

ماه نرگس آفتاب عالم آرا را ببین

***

لاله های نرگس امشب باغ را زینت کنید

تا سحر با آن نگار نازنین صحبت کنید

اهل مجلس باز وصف ماه مجلس بشنوید

بوی یاس از نرگس دامان نرجس بشنوید.

***

نرگسا ماه هزاران انجمن آورده ای

آفتاب حسن حی ذو المنن آورده ای

لاله ی سرخ حسینی بر حسن آورده ای

 باز در عالم خلیل بت شکن آورده ای

یوسف کنعان ما را در وطن آورده ای

یا که بر یعقوب بوی پیرهن آورده ای

***

ای دل شدگان شاهد مقصود آمد

در پرده ی غیب آنکه نهان بود آمد

گر بوی گل محمدی می شنوید

محبوب خدا مهدی موعود آمد.

***

بر مهدی و آن هاله ی نورش صلوات

 بر خال لب و جام طهورش صلوات

به همه انس و ملک می گویند

بر سال و مه و وقت ظهورش صلوات

***

هزاران جمعه رفت و نیست دیگر باورم بی تو

نگردد باز صبح جمعه ای، چشم ترم بی تو

دوایش را نمی خواهم شفایش را نمی خوانم

اگر عیسی ابن مریم پا گذارد بر سرم بی تو

ز هنگام ولایت پیشتر هم بود معلومم

که باشد تلخ تر از زهر، شیر مادرم بی تو

به امید ظهورت زنده بودم، زندگی کردم

الهی جان نیاید لحظه ای در پیکرم بی تو

به صبح جمعه سوگند ای امید روز های من

غروب جمعه گردد شام غربت باورم بی تو

بیا یابن الحسن صبحی بده بر شام هجرانم

که شب ها از چراغ انجمن، تنها ترم بی تو.

***

گل من که حّسنی پر آوازه دارد

به هر لحظه صد عاشق تازه دارد

 تفعل زدم نیمه ی شب به قرآن

کتابی که از وحی شیرازه دارد

برای دلم آیه ی صبر آمد

ولی نازنین صبر اندازه دارد.

***

عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود

عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق می شود

شرط می بندم زمانی که نه زود است و نه دیر

مهربانی حاکم کل مناطق می شود.

***

لیله ی قدر است ای دیده ببار

اشک بر جرم و گناه بی شمار

لیله ی قدر و شب عید دل است

فیض حق بر بندگانش کامل است

لیله ی قدر و خدای مهربان

بگذرد از اشتباه بندگان

 لیله ی قدر و شب ذکر و دعا

وقت رفتن تا نجف تا کربلاست

در سحر گاهش خدارا بنگرید

یوسف آل عبا را بنگرید.

دل به هم داده به هم مونس شوید

تا فدای زاده ی نرجس شوید.

التماس دعا


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط حسن علی نصرتی 95/3/2:: 1:25 صبح     |     () نظر
<   <<   21   22   23   24   25   >>   >