دلا خون گریه کن چون اربعین است

به یاد کربلا دلها غمین است

روان در نینوا اشکان مهدی

عزای پور ختم المرسلین است

مرام شیعه در خون ریشه دارد

نگه بانی ز خط خون چنین است

حسین بن علی سالار دین است

امام و رهبر اهل یقین است

قیام کربلایش تا قیامت

سراسر درس بهر مسلمین است

حسین است آنکه با حق همنشین است

خدا را حجت و دین را امین است

حسین است آنکه در خط شهادت

امام و پیشوا اهل زمین است

حسین است آنکه حق را جاودان کرد

حسین است آنکه باطل را عیان کرد

حسین است آنکه حکم دین بیان کرد

حسین است آنکه با قرآن قرین است

ز عاشورای او دین زنده گردید

منای کربلا سازنده گردید

دل بینا ندارد شک و تردید

که عاشورا نبرد کفر و دین است

دلا کوی حسین عرش زمین است

مطاف و کعبه ی دلها همین است

اگر خیل شهیدان حلقه باشند

حسین بن علی آنرا نگین است

افق  از خون پاکان لاله گون است

نهال دین حق محتاج خون است

برای یاری حق بهترین کار

شهادت در ره قرآن و دین است

***

دل ما در پی آن کاروان است

که از شام بلا با غم روان است

چه زنجیری به دست و بازوان است

که گریان دیده ی روح الامین است

اگر در کربلا غم بیشمار است

اگر دلهای شیعه داغدار است

اگر چشمان مهدی اشکبار است

ز داغ آن وداع آخرین است

پیام خون خطاب آتشین است

بقای دین رهین اربعین است

که تاریخِ پر از خون و شهادت

سراسر اربعین در اربعین است

به دوران سیاه سلطه ی شب

که میدوزند از افشاگران لب

جهاد حضرت سجاد و زینب

بیان خطبه های آتشین است

زبان زینب این بانوی پر درد

که هست آموزگار هر زن و مرد

چنان در کوفه طوفانی به پا کرد

تو گویی خود امیر المومنین است

اسیران را چو بر محمل نشاندند

تو گویی تیر غم بر دل نشاندند

دیار شام با غمها قرین است

قلوب شیعیان زین غم غمین است

دلا خون گریه کن چون اربعین است

به یاد کربلا دلها غمین است

السلام علیک یا ابا عبد الله

سلام بر لاله ی سرخ زهرا که روی نی شکفت و اوج زیبایی را به نمایش گذاشت، سلام بر یوسف بی پیرهن که در کنار شط فرات لب تشنه جان داد، و به دوستانش پیام داد که هرگاه آب گوارا نوشیدید، لب تشنه ی مراهم یاد نمائید، «شیعتی ما ان شربتم ماء عذب فاذکرونی»، زیرا؛ رسم محبت این است که محب محبوب را فراموش نکند. باز اوست که می فرماید: «من أحبنا لایحبنا الا لله جئنا وهو کهاتین (وقدّر بین سبابتیه)» (محاسن برقی، ج1، ص 139) هرکه در راه اله ما را دوست بدارد، همراه با ما محشور می شود. ایام اربعین که می شود سیل مشتاقان این کوی محبت، ارادت شان را به نمایش می گذارند.

ای که در کرب و بلا بی کس و یاور گشتی

چشم بگشا و ببین خلق جهان یاور توست

 و در راه محبوب با پای پیاده و اشک روان و دل سوزان، لبیک یا حسین گویان، هم نوا با حضرت زینب سلام الله علیها زبان حال حضرتش را به زبان جاری می کنند.

آنچه از من خواستی، با کاروان آورده ام

یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده ام

از درو دیوار عالم فتنه می بارید و من

بی پناهان را بدین دار الامان آورده ام

تا نگویی زین سفر با دست خالی آمدم

یک جهان درد و غم و سوز و نهان آورده ام

قصه ی ویرانه ی شام ار نپرسی بهتر است

چون از آن گلزار پیغام خزان آورده ام

دیده بودم با یتیمان مهربانی می کنی

این یتیمان را بسویی آستان آورده ام

دیده بودم تشنگی از دل امانت برده بود

از برایت دامنی اشک روان آورده ام

تا دل مهر آفرینت را نرنجانم ز درد

گوشه ای از درد دل را بر زبان آورده ام

وقتی که به کعبه ی مقصود رسیدند، همراه با فرشتگان به طواف می پردازند، و اوج می گیرند، وبه بسوی آسمان عروج می کنند. از این روی امام رضا علیه السلام می فرماید: «من زار قبر ابی عبد الله بشط الفرات کمن زار الله فوق عرشه»، (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص110) هر کس قبر امام حسین علیه السلام را در کربلا زیارت نماید مانند کسی است که خداوند متعال را در عرش زیارت نموده است. این توفیق نصیب کسی می شود، که دعوت امام حسین علیه السلام را با جان و دل بپذیرد، آن حضرت می فرماید: «انی ادعوکم الی الله والی نبیه... فان تجیبوا دعوتی و تطیعوا امری اهدکم سبیل الرشاد»، (بحار ج44، ص340) من شمارا بسوی خدا و رسولش دعوت می کنم...اگر شما دعوت مرا بپذیرید و امر مرا اطاعت کنید، شما را به راه راست هدایت می کنم. زیرا؛ امام حسین علیه السلام، چراغ هدایت است که «ان الحسین مصباح الهدا و سفینه النجاه». و در زیارت اربعین می خوانیم: «أشهد أنک کنت نوراً فی الاصلاب الشامخه و الارحام المطهره ... » گواهی میدهم که حسین جان تو نور بودی در صلب های پدران عالی رتبه و ارحام مادران پاک طینت. خاصیت نور، پرتو افکنی و روشنی بخشی است که تاریکی ها و ظلمت ها را از بین می برد. در فراز دیگری از زیارت اربعین می خوانیم:«و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة... » امام صادق علیه السلام در این فراز از زیارت نامه، هدف امام حسین علیه السلام را از قیامش بیان می کند، که حضرت خون پاکش را در راه خدا هدیه کرد تا انسان ها از جهالت و گمراهی نجات یابند. یکی از معانی جهالت دوری گزیدن از گناه است. در قران کریم سوره یوسف آیه 33، می خوانیم که حضرت یوسف از خداوند می خواهد که پروردگارا زندان بهتر است برای من از آن چیزی که این زنها مرا بسوی آن می خوانند، و اگر تو کید آنها را از من بر نگردانی به آنها تمایل پیدا می کنم، و از جاهلین قرار می گیرم: «قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِ، وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَکُن مِّنَ الْجَاهِلِینَ» بنابر این یکی از معانی جهل ارتکاب گناه می باشد. پس هدف امام حسین علیه السلام، نجات دادن انسانها است که در دریای گناه گرفتار شده اند. امیدوارم که خداوند متعال به ما توفیق دهد که همیشه در کشتی نجات امام حسین علیه السلام، باشیم و هرگز از آن پیاده نشویم.

روضه

«السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الارواح الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ»

امام صادق علیه السلام فرمودند: «بکت السماء علی الحسین اربعین یوما»، (المناقب، ج4، ص54) در شهادت امام حسین علیه السلام، آسمان چهل روز گریست. دلها بسوزد برای غریب کربلا، که زمین و آسمان و فرشتگان همگی برای او گریه کردند. امان از آن لحظه ی که کاروان امام حسین علیه السلام، بدون سرور وسالار و بی علمدار به مدینه رسیدن، حضرت زینب سلام الله علیها زبان حال دارد.

مدینه کاروانی سوی تو با شیون آوردم

ره آوردم بود اشکی که دامن دامن آوردم

مدینه در برویم وا مکن چون یک جهان ماتم

نیاورد ارمغان با خود کسی تنها من آوردم

مدینه یک گلستان گل اگر در کربلا بردم

ولی اکنون گلات حسرت از آن گلشن آوردم

مدینه یوسف آل علی را بردم و اکنون

اگر او را نیاوردم از او پیراهن آوردم

مدینه گر بسویت زنده بر گشتم منکن منعم

که من این نیمه جان را هم به جان کندن آوردم

مدینه این اسیری ها نشد سدّ رهم بنگر

چها با خطبه های خود به روز روشن آوردم

              جلوه‏ گر شد بار دیگر طور سینا در غدیر               

ریخت از خم ولایت مى به مینا در غدیر

              رودها با یکدگر پیوست کم‏کم سیل شد            

موج مى‏زد سیل مردم مثل دریا در غدیر

                   هدیه جبریل بود«الیوم اکملت لکم»                      

وحى آمد در مبارک باد مولى در غدیر

                     با وجود فیض«اتممت علیکم نعمتى»                     

از نزول وحى غوغا بود غوغا در غدیر

                     بر سر دست نبى هر کس على را دید گفت                   

آفتاب و ماه زیبا بود زیبا در غدیر

                   بر لبش گلواژه«من کنت مولا» تا نشست               

گلبن پاک ولایت شد شکوفا در غدیر

***

تو جمال بی مثال حیّ سبحانی علی جان

دست حقّ، بازوی احمد، قلب قرآنی علی جان

در بهشت تن رسول الله را جانی علی جان

تو تمام دین حق، تو کلِّ ایمانی علی جان

هل اتی و کوثر و نوریّ و فرقانی علی جان

هر چه گویم در ثنایت بهتر از آنی علی جان

خلق عالم را ندای یا امیرالمومنین است

ایـن صدای دلربای رحمه للعالمین است

اهل عالم اهل عالم عید ما عید غدیر است

هر کسی دارد امیری بهر ما حیدر امیر است

***

مـا طرفـدار ولایت حـامی قـرآن و دینیـم

هر چه پیش آید خوش آید با امیرالمومنینیم

اهل عالم اهل عالم در غدیر خم بیایید

تـا بـه فرمان محمد با علی بیعت نمایید

این علی حبل المتین است این علی حق الیقین است

این علی هم جان قرآن این علی هم روح دین است

ذکر و تسبیح و عبادت بی علی معنا ندارد

عشق و ایثار و شهادت بی علی معنا ندارد

یـا علی مولا علی جان ای تمام بـود و هستم

هر که بودم هر که هستم من فقط دل بر تو بستم

روز هیجدهم ذی الحجه، روز عید غدیر و عید اللهِ الاکْبَرْ و عید آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) است و عظیم‌ترین اعیاد است. و خداوند مبعوث نفرموده پیغمبرى را مگر آن که این روز را عید گرفته است و حرمت آن را دانسته است. روز عید غدیر نامش در آسمان روز عهد معهود است و نامش در زمین روز میثاق مَاخوذ و جَمع مَشهُود است.

مام رضا (علیه‌السلام) به پسر ابى نصر فرمود: هر کجا که باشى سعى کن که روز غدیر نزد قبر مطهّر حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) حاضر شوى چرا که خدا در این روز گناه شصت ساله مومنین را می‌آمرزد. و در این روز دو برابر آنچه که در ماه رمضان و شب قدر و شب فطر از جهنم آزاد کرده، آزاد می‌کند. و بخشش یک درهم به مؤمن محتاج بدهى برابر است با هزار درهم که در اوقات دیگر احسان شود.

در این روز شریف پوشیدن لباس نیکو و زینت کردن و استفاده کردن از عطر و شادى کردن شیعیان امیرالمؤ منین (علیه السلام) و عفو و بخشش از تقصیرات ایشان و برآوردن حاجات ایشان و صله ارحام و توسعه بر عیال و اطعام مؤمنان و افطار دادن روزه‌داران و مصافحه با مؤمنین و رفتن به زیارت مؤمنین، و تَبسّم کردن بر رویشان و هدیه فرستادن بر ایشان و شکر الهى به جا آوردن به جهت نعمت بزرگ ولایت و بسیار فرستادن صَلَوات و عبادات کردن فضیلت بسیار دارند.

روز عید غدیر روز برطرف شدن غم‌هاى مومنین است. این روز، روزى است که حضرت موسى علیه‌السلام بر ساحران غلبه کرد و خداوند آتش را بر ابراهیم خلیل (علیه السلام) سَرد و گلستان کرد. و حضرت موسى (علیه السلام) یوشع بن نون را وصىّ خود گردانیده و حضرت عیسى علیه السلام شمعون الصّفا را وصىّ خود قرار داده و حضرت سلیمان (علیه السلام) رعیّت خود را بر اِستِخلافِ اصِفِ بنِ بَرْخِیا اِشهاد کرد.

برخی ازاعمال مهم روز عید غدیر

1-غسل کردن

2- زیاد صلوات فرستان بر محمد و آل محمد (ص)، در این روز.

3- روزه گرفتن که کفّاره شصت سال گناه است. و در روایتی دیگر آمده که برابر است با روزه تمام عمر و معادل است با صد حجّ و صد عمره.

4- زیارت حضرت علی (علیه السلام) و سزاوار است که انسان هر کجا باشد سعى کند خود را به قبر مطهر آن حضرت برساند. براى امام در این روز، سه زیارت مخصوصه نقل شده که یکى از آنها زیارت معروفه به "اَمینُ الله" است که از نزدیک و دور خوانده مى‌شود و آن از زیارات جامعه مطلقه است.

5-طعام دادن برای مؤمنین...