ولادت با سعادت امام رئوف، علی بن موسی الرضا علیه السلام، را تبریک عرض می کنم. از این رو حدیث شریفی از آن حضرت را تقدیم نازنین دوستان می نمایم.

خصوصیات مؤمن در کلام نورانی امام رضا علیه السلام

الإمامُ الرِّضا علیه السلام: «لا یکونُ المؤمنُ مؤمنا حتّى تکونَ فیه ثلاثُ خِصالٍ : سُنّةٌ مِن ربِّهِ ، وسُنّةٌ مِن نبیِّهِ صلى الله علیه و آله ، وسنّةٌ مِن ولیِّهِ علیه السلام ؛ فأمّا السُّنَّةٌ مِن ربّهِ فکِتْمانُ السِّرِّ ، وأمّا السُّنَّةُ مِن نبیِّه صلى الله علیه و آله فمُداراةُ النّاسِ ، وأمّا السُّنَّةُ مِن ولیِّهِ علیه السلام فالصَّبرُ فی البَأْساءِ والضَّرّاءِ.»،(تحف العقول ص442، کافی، ج 2، ص 241)

امام رضا علیه السلام می فرماید: تا سه خصلت در مؤمن نباشد، مؤمن نیست: 1- خصلتى از پروردگارش، 2- خصلتى از پیامبرش صلى الله علیه و آله. 3- خصلتى از ولىّ خدا. امّا خصلت پروردگارش، نهفتن راز است؛ و خصلت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله وسلم، ملایمت و مدار با مردم است، و خصلت ولىّ خدا، شکیبایى در تنگنا ها و سختى ها است.

در این حدیث شریف امام رضا علیه السلام، سه خصلت برای انسان مؤمن بیان می کند که برای همیشه چراغ راه است. اولین خصلت راز نگداری است به این معنا که انسان بیاید «کتمان السر» داشته باشد و اسرار خودش را پوشیده نگهدارد، همان طوری که خداوند متعال اسرار بندگان را پوشیده نگه میدارد.

از آنجایی که انسان در زندگی خودش اسراری دارد، عیب هایی و نقص هایی در زندگی خودش دارد که دیگران نباید از آن ها آگاه شوند، و آگاه شدن دیگران مشکلاتی را برای انسان به وجود می آورد، و بسیاری از مواقع سبب آبروریزی می شود، و گاها در برخی از جریان ها دیده می شود، که افشاء سر سبب از هم پاشیدن خانواده ها و حوادث ناگوار فراوانی شده است. بنابر این؛ شخص مؤمن باید این سنت را از خدای سبحان با خود به همراه داشته باشد، تا در زندگی به پشیمانی مبتلا نشود، فراوانند کسانی که اسرار شان را به دیگران که او را نزدیکترین فرد خودش به حساب می آورده اند، بیان کرده اند، و برای همیشه از این اظهار سر، پشیمان گشته اند.

اما سنتی از پیامبر(ص)، که مومن باید داشته باشد، مدارا کردن با مردم است. به عبارتی تحمل دیگران برای او امری مشکل و سخت جلوه نکند بلکه مدارای با دیگران را وظیفه‌ای از وظایف خود بداند. رسول خدا(ص)، فرمودند: « عَلَیْکُمْ بِمَکَارِمِ الْأَخْلَاقِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَنِی بِهَا... »، (بحارالأنوار، ج 66، ص 375، ح 24.)، بر شما باد رعایت مکارم اخلاق، که خداوند مرا بر آن ها مبعوث نمود...

سرآمد مکارم اخلاق مدارا با مردم است. پیامبر (ص)، در این راه آنچنان صبورانه پیش رفت و تمام سختی ها و مشکلات را تحمل نمود که فرمود: هیچ نبیی مانند من مورد اذیت و آزار قرار نگرفت. و لذا برماست که از باب « لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ»، سوره احزاب آیه 21. به آن حضرت اقتدا نمائیم. و مدارا را در سرلوحه زندگی مان قرار دهیم.

و اما صبر سنّت ولی و امام است. امام رضا(ع) می‌گوید « فاصبر بالبغضا و الضراء و السراء» مومن باید در انواع گرفتاریها صبر کند چه گرفتاریهای حسی، چه گرفتاری‌های ظاهری و چه گرفتاری‌های باطنی باشد. بنابر این؛ هر مومنی که در برابر مشکلات صبورتر است از ایمان محکم‌تری بهره برده است. اگر انسان صبور باشد، مدارا کردن با دیگران نیز برای او آسان می شود. از خداوند متعال خواستاریم که توفیق عمل به این حدیث نورانی را برای ما عنایت فرماید. التماس دعا.

میلاد مسعود

شادی کنید ای دوستان چون ماه شعبان آمده

بر این زمین و آسمان مهر درخشان آمده

از دامن نرجس بدان، یک ماه تابان آمده

بر یاری درماندگان مهدی شتابان آمده

بانگ طرب از هر طرف از سوی سُکان آمده

وقت سرور و شادی ختم رسولان آمده

مهدی امام منتظر شد نیمة شب جلوه گر

باب نکویش عسکری تادید و آن قرص قمر

بگرفت او اندر بغل قنداقة نیکو پسر

بوسید و روی ماه او، گفتا که جانان آمده

***

شهر یاری می رسید

ای دل بشارت می دهم خوش روز گاری می رسد

یا درد و غم طی می شود یا شهر یاری می رسد

گر کار گردان جهان باشد خدای مهربان

این کشتی طوفان زده هم بر کناری می رسد

اندیشه از سرما مکن طی می شود دوران دی

شب را سحر باشد ز پی آخر بهاری می رسد

یار همایون منظرم آخر درآید از درم

امید خوش می پرورم زین نخل باری می رسد

ولادت با سعادت منجی عالم بشریت، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را به همه عدالت خواهان جهان تبریک و تهنیت می گویم.

سیوطی عالم بزرگ اهل سنت کتابی دارد به اسم «الجامع الصغیر»، ناصر الدین البانی که عالم رجالی و متخصص در بررسی سند احادیث است، می آید کتاب الجامع الصغیر سیوطی را بررسی سندی می کند، و اسم آن را «صحیح الجامع الصغیر» می گذارد که تنها روایات صحیحه الجامع الصغیر را در این کتاب ذکر می کند. ایشان در همین کتاب روایتی را از رسول گرامی اسلام نقل می کند که رسول خدا (ص) فرموده است؛ «المهدی من عترتی من ولد فاطمة»، (صحیح)، (صحیح الجامع الصغیر، ج2، ص1140)، مهدی از عترت من و از فرزندان فاطمه سلام الله علیها است. آقای البانی این حدیث را صحیح می داند.

با توجه به اینکه البانی یکی از شخصیت‌های بی‌نظیر وهابیت معاصر است، و بن‌باز لقب امام الحدیث را بر او گذاشته بود و از او به بخاری دوران تعبیر می‌کنند. همین شخصیت در مورد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می گوید: «إن عقیدة خروج المهدی عقیدة ثابتة متواترة عنه (صلی الله علیه و آله و سلم) یجب الایمان بها، لأنها من أمور الغیب و الایمان بها من صفات المتقین، کما قال تعالى «آلم * ذلک الکتاب لا ریب فیه هدى للمتقین * الذین یؤمنون بالغیب» و أن إنکارها لا یصدر إلا عن جاهل أو مکابر.»، (مجلة التمدن الإسلامی، السنة 22، ج27 و 28، ص646)

عقید? آمدن مهدی، ثابت و متواتر از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است. بحث مهدویت از امور غیبی است و ایمان به مهدویت، از صفات متقین است چنانچه خداوند فرموده است: «آلم * ذلک الکتاب لا ریب فیه هدى للمتقین * الذین یؤمنون بالغیب»، و انکار مهدویت، جز از آدم جاهل و نادان و معاند صادر نمی‌شود.

ابن حجر عسقلانی ، حافظ علی الإطلاق اهل سنت در فتح الباری شرح صحیح بخاری می گوید:«وفی صلاة عیسى خلف رجل من هذه الأمة مع کونه فی آخر الزمان وقرب قیام الساعة دلالة للصحیح من الأقوال أن الأرض لا تخلو عن قائم لله بحجة»، (فتح الباری شرح صحیح بخاری ج8 ص92 و 93) این که عیسى علیه السلام در آخر الزمان و نزدیک قیامت به مردى از این امت اقتدا مى کند و پشت سر امام زمان(عج) نماز مى خواند، دلیل بر نظریه صحیح در میان دانشمندان اسلامى است که زمین هرگز از وجود حجت که با دلائل و براهین آشکار براى خدا قیام مى کند، خالى نمى ماند.

روایت جابر بن عبد الله انصاری

جابر بن عبداللَّه انصارى مى‏گوید؛ وقتى آیه‏ «أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی اْلأَمْرِ مِنْکُمْ» نازل شد به پیامبر صلى الله علیه و آله عرض کردم: خدا و رسول را مى‏شناسیم، این اولى الأمر که طاعت اینها قرین طاعت خدا و رسولش قرار گرفته چه کسانى هستند؟

حضرت فرمود: اینها خلفاء من و ائمه مسلمین خواهند بود اول آنها على بن ابى‏طالب بعد حسن بعد حسین بعد على بن الحسین بعد محمد بن على که در تورات معروف است به باقر و تو او را خواهى دید و سلام من را به ایشان برسان، بعد جعفر بن محمد الصادق و

بعد موسى بن جعفر و بعد على بن موسى وبعد محمد بن على و بعد على بن محمد و بعد حسن بن على و بعد فرزند حسن بن على (صلوات اللَّه علیهم اجمعین)، آنکه نام او نام من و کنیه او کنیه من است و بعد از غیبتى به دست او مشرق و مغرب زمین فتح خواهد شد.(کمال الدین و تمام النعمه، ج1،ص253)

حتمی بودن خروج مهدی ( عج ) اینکه آن حضرت خواهد آمد امری است که شیعه و سنّی بر آن اتّفاق و جای هیچگونه شبه ای نیست.

روایت امام باقر علیه السلام.

در روایت امام باقر علیه السلام، آیه شریفه سوره هود آیه 86 ،: «بَقِیَّةُ اللَّهِ خَیْرٌ لِکُم إنْ کُنْتُم مُؤمِنین» اگر مومن باشید، بقیه الله برای شما بهتر است. این آیه مبارکه به حضرت مهدی (عج) منطبق شده است. چون به حضرت اذن ظهور داده مى‏شود و خروج مى‏کند، تکیه بر خانه کعبه مى‏زند و سیصد و سیزده یار حضرت حاضر مى‏گردند، اوّلین سخنى را که حضرت مطرح مى‏کند این آیه شریفه است: «بَقِیَّةُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إنْ کُنْتُمْ مُؤمِنینَ»، سپس مى‏فرماید:«أنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ وحُجَّتُه وَخَلیفَتُهُ عَلَیکُم»، من بقیت الله و حجت خدا و خلیفة خدا بر شما هستم. و سلام نمى‏کند بر او سلام کننده‏اى مگر با این عنوان، و مى‏گوید: «السلام علیکم یا بَقیِّةَ اللَّه فی أرضِه.»، (نور الثقلین، ج2، ص392، ح194.)

درسوره انبیاء آیه 105 می خوانیم:

« وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أنَّ الارضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ .

یعنی: ما در زبور داود (علیه السلام) نوشتیم که سرانجام ، وارث زمین بندگان شایسته من خواهند شد. این بنده شایسته حضرت مهدی عجل الله و تعالی فرجه الشریف است.

امیدوارم که خداوند متعال به ما توفیق عنایت نماید که از پیروان واقعی حضرت باشیم. والسلام علیکم و رحمة الله...

یا مقلب القلوب والابصار

بهاران است و در فکر بهارى دیگرم یا رب

بهارى کاو دهد شور و نشاطى بهترم یا رب‏

شمیم جان فزایش بى‏خبر سازد ز دنیایم

نسیم روح بخشش شور آرد در سرم یا رب‏

ز بستان‏هاى جاویدان خبر آرد هزارانش

نوایش با خبر سازد ز فصلى دیگرم یا رب‏

کدورت‏هاى دنیا را بشوید از دل تنگم

سلامت باز آرد بر روان و پیکرم یا رب‏

دهد دنیاى بیش از پیش بهتر از کرم ما را

دهد یار مراد دل به نخل باورم یا رب‏

هوایش رنگ و بوى نامرادیها برد از دل

که تاریکى شود زایل ز چشمان ترم یا رب‏

خداوندا ز انوارت به من هم روشنى بخشی

رساند مژده‏ها از وصل روى دلبرم یا رب‏

***

یا مدبر الیل والنهار

خفته در بحر غمم یارت تو بیدارم نما

وارهانم از غم و اندوه و هشیارم نما

در مسیر زندگى افتان و خیزان میروم

کاروان سالار، تدبیرى تو در کارم نما

در سراى سینه‏ام جز نقش تو ای یار نیست

پرتوى افکن به بام عشق و بیدارم نما

خسته جان در بیکرانِ غم زبون گم کرده راه

رحمتى بر روح پاک و عشق سرشارم نما

جز تو یا رب، هیچ کس ما را نباشد چاره‏گر

رحمى آخر اى خدا بر حالت زارم نما

***

یا محول الحول والاحوال

دلم غم خانه ی غم‏هاست یا رب

ز جانم شعله‏ها برپاست یا رب‏

سرودى نیست بى غم گفته باشم

زبانم گرم و آتش‏زاست یا رب‏

به دریاى غم افتادم از آغاز

فنا شد عمر و غم برجاست یا رب‏

اثر از قصه‏هاى غصه‏آور

همین بیخوابى شب‏هاست یا رب‏

ز کوزه مى‏ترواد آنچه در اوست

غم از رفتار من پیداست یا رب‏

طراوت داده بر رخ شبنم اشک

رخم پر لؤلؤ و لالاست یا رب‏

به کانونم اگر شورى است برپا

ز فیض ذکر یا رب‏هاست یا رب‏

دلم دریاى غم گردیده اما

گهرهایى در این دریاست یا رب‏

گهرها همچو گل‏هاى بهارند

گلستانم بسى زیباست یا رب‏

اگر باغم در این دنیا منم خوش

به عشق دیدن گل‏هاست یا رب‏

***

حول حالنا الی احسن الحال

دانى دل رمیده کجا مى‏برد مرا

در سرزمین ملک بقا مى‏برد مرا

از نیستى به هست رساند مرا ز شوق

بنگر که از کجا به کجا مى‏برد مرا

یک عمر رهبرش شدم از راه مردمى

از عاطفت به کوى وفا مى‏برد مرا

آنجا که نشانه نیست ز روى و ریا دگر

در دشت پاک صدق و صفا مى‏برد مرا

از غمسراى درد به دارالشفاى دوست

بهر علاج درد و شفا مى‏برد مرا

آن دل که از هوا ننمودم مکدرش

کى سوى پرتگاه فنا میبرد مرا