صدیقه ی طاهره، زهرای مرضیه، حَوراء انسیه، در خطبه فدکیه، در مورد احسان به والدین می فرماید:«وبَرُّ الوالدین وقای? من السخط...» نیکی به پدر و مادر، از خشم و غضب الهی جلو گیری می کند. بنابر این یکی از راه های نجات از عذاب الهی نیکی به پدر و مادر است، و همین احسان به پدر و مادر، مقدمه می شود که انسان توفیق بندگی پیدا نماید، و از  این طریق در آستان قرب الهی راه  پیدا کند، و به مقامات عالیه برسد. همین مضمونِ فرمایش حضرت زهرا سلام الله علیها، در روایتی از امام صادق علیه السلام، نیز آمده است. شخصی به امام صادق علیه السلام عرض می کند؛ «انّ أبی قد کبر جداً و ضعف فنحن نحمله اذا اراد الحاجة فقال ان استطعت أن تلی ذلک منه فافعل و لقّمه بیدک فانّه جنة لک غدا»، (اصول کافی ج2، ص 162.) پدرم به حدّی پیر و ناتوان شده که او را برای قضای حاجت، حمل می کنم و می برم. امام صادق علیه السلام فرمود: اگر قدرت داری، خودت این کار را انجام بده و خودت بر دهان او غذا بگذار تا این عمل، سپر آتش فردایت باشد، [و تو را به بهشت ببرد].

از طرف دیگر خداوند متعال اطاعت از پدر و مادر و نیکی به آنها را واجب نموده است. در سوره مبارکه اسراء آیه 23، میفرماید: « وَ قَضى‏ رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْسانا» پروردگارت فرمان داده جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید. خداوند متعال در چندین مورد، در قرآن کریم، امر به پرستش خودش و بعد احسان به والدین را مطرح نموده است. احسان به والدین اطلاق دارد و عام است، و هر نوع نیکی را شامل می شود. نسبت به والدین هم همین گونه است، یعنی آیات و روایات نیامده اند، و قید نزده اند که والدین مسلمان باشد. ولو پدر و مادر انسان کافر هم اگر باشد، احسان کردن به آنها و اجب است. زیرا؛ پدر و مادر حق حیات نسبت به فرزند دارد. خداوند متعال دستور داده است، هرچند که والدین مشرک و کافر باشد، باز بر فرزند، حق حیات دارد و لذا احسان به آنها واجب است، واما اگر پدر و مادر مسلمان باشند مسلما حق آنها مضاعف می شود، و اگر شیعه باشند، که حق سومی پیدا می کنند. پدر و مادر نه تنها حق حیات بر فرزند دارد، بلکه حق ادامه حیات نیز دارند. بخاطر اینکه اگر پدر و مادر نبودند، اولا انسان به وجود نمی آمد، و بعد از بوجود آمدن هم بدون کمک پدر و مادر نمی توانیست ادامه ی حیات بدهد. در ذهن کسی نیاید که خداوند خالق انسان است و خداوند انسان را آفریده او حق حیات به گردن انسان دارد، نه پدر و مادر؟ قابل توجه اینکه اینها با هم منافت ندارند، بلکه در طول هم هستند، خداوند اراده نموده است که جهان، عالم سبب و مسببات باشد، بنابر این می توان گفت که والدین علت بوجود آمدن فرزند است و اگر آنها نبودند ، فرزند به وجود نمی آمد. حق ادامه ی حیات هم معلوم است و هر کس در زندگی خودش این را به خوبی لمس نموده است، و بیاد دارد که مادر مهربان چه شبها که نخوابید و به پرستاری او مشغول بود. در رساله ی حقوق امام سجاد علیه السلام می خوانیم که آن حضرت می فرماید: حق مادر در این است که توجه داشته باشی تورا در جایی نگه داشت و حمل کرد (رحم) که هیچ فرد دیگری را اینگونه حمل نمی کند، او از شیره ی جان خود ترا تغذیه نمود، که هیچ کس در حق کسی دیگر این کار را نمی کند، شب و روزش را برای راحتی تو صرف کرد که هیچ کسی حاضر نیست برای تو چنین کند. حاضر شد که گرسنه بماند و تو سیر شوی ، تشنه بماند و تو سیراب باشی...(تحف العقول ص 293) با این وضع اگر کسی باز هم به پدر و مادر بی اعتنائی کند، معلوم است که انسان ناسپاس است،  دیگر انتظار نمی رود که نعمت های الهی را نیز سپاس گزاری نماید، به علت اینکه او احسان والدینش را به چشم می بیند و با گوشت و پوست و خون  خوداحساس می کند، سپاس گذاری نمی کند، اما خدای متعال را که نمی بیند، چگونه او را حمد و سپاس می گوید. بهر تقدیر، وقتی آیات قرآن کریم و صدها روایت را مطالعه می کنیم که سفارش نموده اند به والدین خود احسان نمائید، جادارد انسان بد اخلاق ترین والدین خود را با آغوش باز و با اخلاق نیک پذیرا باشد، و حتما نتیجه بسیار خوبی را از این کار می گیرد. و یکی از مشکلات روز جامعه امروزی ما، ازدواج جوانان است که گاهی برخی افراد بدون رضایت پدر و مادر اقدام به این کار میکنند، یقینا پدر و مادر همیشه مصلحت فرزندانش را می خواهد، حال اگر این فرزند احساس می کند که والدین او را درک نمی کنند، یا مصلحت شان در این ازدواج است، ارزش آن را دارد که خودش را به آب و آتش بزند، بهر طریق که می تواند رضایت پدر و مادر را جلب نماید، از کسانی که رابطه خوبی با والدین دارد کمک بگیرد و رضایت آنها را جلب نماید. امیدوارم که خداوند متعال به ما توفیق عنایت نماید، که قدر دان زحمات پدر و مادر باشیم و دعای خیر آنها همیشه بدرقه ی راه ما باشد.  والسلام