در حدیث «عنوان بصرى» آمده است، که من خدمت امام صادق علیه السلام، رسیدم و عرض نمودم: «یا ابا عبدالله! مرا وصیتى بفرما.» حضرت فرمود: من ترا به «نُه چیز» وصیت مى ‏کنم، این نه چیز وصیت من به کسانى است که بخواهند در راه خدا قدم بردارند، از خدا مى‏ خواهم که تو را موفق بدارد تا آن‏ها را به کار بندى. سه چیز از آن نه چیز درباره ریاضت نفس است، و سه چیز درباره‏بردبارى، و سه چیز در دانش آموزى است، پس نیکو به خاطر بسپار، مبادا به آن‏ها با دیده‏ حقارت بنگرى.» «عنوان» مى‏گوید: «کاملًا توجه کردم ببینم حضرت چه دستور مى‏ دهد؟» امام فرمود: «اما آن که درباره ریاضت است:

1. هرگاه اشتها ندارى غذا نخور.

2. در موقع خوردن از حلال بخور و نام خدا را ببر.

3. به یاد حدیث رسول خدا (ص) باش که فرمود: مواظب شرّ شکم خویش باش. و پرخورى نکن و شکم خود را سه قسمت کن: یک سوم براى غذا و یک سوم براى نوشیدن و یک سوم دیگر براى نفس کشیدن.

و اما آن که درباره بردبارى است:

1. کسى که به تو گفت: اگر یکى بگویى، ده جواب خواهى شنید، به او بگو: اگر ده هم بگویى، یک پاسخ از من نخواهى شنید!

2. کسى که تو را ناسزا گفت، بگو: اگر در آن چه مى‏گویى راستگویى از خدا مى‏خواهم که مرا بیامرزد و اگر در آن چه مى‏گویى، دروغگویى از خداى مى‏خواهم که تو را بیامرزد.

3. هر کس تو را تهدید به ستم و غدر کرد، تو او را وعده نصیحت و دعا بده.

و اما آن که درباره دانش است:

1. هرچه را که نمى‏ دانى، از دانشمندان بپرس؛ و مبادا پرسش تو به آن منظور باشد که آنان را در تنگناى جواب قرار دهى و یا آزمایش کرده باشى.

2. و مبادا که به رأى خود عمل کنى، تا مى ‏توانى راه احتیاط را از دست مده.

3. از فتوا دادن بگریز؛ هم چنان که از شیر مى‏ گریزى، و گردنت را پل پیروزى دیگران مکن.

(وسائل الشیعه، ج27، ص172.)