در آستانه ی ولادت با سعادت امام همام، امام هادی علیه السلام، قرار داریم، پیشاپیش درخشش ستاره ی دهم ولایت و امامت را به محبین حضرتش تبریک و شاد باش، عرض می نمایم. بسیار بجاست که با گرامی داشتن یاد و خاطره ی حضرت و شاد بودن در شادی شان، از این فرصت استفاده نموده و درسهایی از ایشان بگریم که سعادت دنیا و آخرت ما در گرو متابعت از ائمه علیهم السلام هستند. به این جهت چند حدیث گهر بار از امام هادی به عنوان چراغ راه تقدیم  ارادتمندان حضرت می نمایم.

امام هادی علیه‌السلام در سخنی نورانی، دنیا را اینگونه  معرفی می نماید:«الدُّنیا سوقٌ، رَبِحَ فی‌ها قَومٌ وخَسِرَ آخَرونَ.»، (تحف العقول: ص 483، بحار الأنوار: ج 78 ص 366 ح 6.)، دنیا، بازاری است که قومی در آن سود بُردند و شماری دیگر، زیان کردند.

اگر انسان در این حدیث شریف دقت نماید، به خوبی در می یابد که این سخن حضرت چقدر حکیمانه است و هشدار است برای ما که از خواب غفلت بیدار شویم، حال که وارد این بازار شدیم، باید تمام تلاش ما در این راستا باشد که زیان و ضرر نبینیم. و از سود این بازار بهره مند گردیم. در حدیث دیگر حضرت در این زمینه توضیح می دهد که:«الناس فی الدنیا بالاموال و فی الاخره بالاعمال.»، (بحارالأنوار، ج 78، ص 368.)، اعتبار مردم در دنیا به اموال است و در آخرت به اعمال است. بدین معنا که انسان باعمل نیک می تواند زندگی آخرتش را تأمین نماید. در این دنیا وقتی به دنبال مال حرکت می کنیم باید از مسیر آخرت باشد، که به دنیا و آخرت باهم برسیم ، و اگر بر سر دو راهی قرار گرفتیم که حتما یکی را بر گزینیم، باید دنیارا فدای آخرت نمائیم، زیرا؛ آخرت سرای همیشگی است، و دنیا زود گذر، عقل ایجاب می کند، زندگی جاویدانه را در مقابل زندگی فانی نفروشیم که زیان غیر قابل جبران خواهد بود. در حدیث دیگری حضرت به این نکته اشاره می کند که:«اُذکُرْ مَصرَعَکَ بینَ یَدَی أهلِکَ؛ ولا طَبیبَ یَمنَعُکَ، ولا حَبیبَ یَنفَعُکَ.»، (بحار الأنوار: ج 78،ص370،) به یادآور آن هنگامی را که پیش روی خانواده‌ات در بستر مرگ افتاده ای و نه طبیبی می‌تواند جلو مردنت را بگیرد و نه دوستی به‌کارت می‌آید. وقتی که انسان چنین لحظه ای را بیاد آورد، و همیشه این سخن گهر بار در مقابل چشمش به نمایش در آید، مطمئینا تمام تلاش خود را به کار می گیرد که در این بازار ضرر نکند، و تمام  مشکلات را به جان می خرد که رضایت الهی را در همه ی امور مقدم  بر خواهش های نفسانی خود نماید. و این حدیث امام هادی علیه السلام، را نصب العین خویش قرار می دهد که حضرت می فرماید:«اِنَّ اللّهَ جَعَلَ الدُّنیا دارَ بلوی وَالاْخِرَةَ دارَ عُقْبی وَجَـعَلَ بلوی الدُّنیا لِثَـوابِ الاْخِـرَةِ سَبَبَا وَثَوابَ الاْخِرَةِ مِنْ بلوی الدُّنیا عِوَضا.»، (تحف العقول، ص772)، خداوند، دنیا را جای گرفتاری قرار داده و آخــرت را سـرای پـاداش، گرفتاری دنیا را سبب ثواب آخرت قرار داده و ثـواب آخـرت را عـوض گرفتـاری دنـیا. با این اندیشه است که انسان مؤمن توان مقابله ای بالا در بلاها دارد و سختی‌های دنیا را برای ارزشمند سازی خویش در آخرت تحمّل می‌سازد. در حدیث دیگر، امام هادى علیه السلام می فرماید: «اِنَّ الْحَرامَ لا یَنْمى وَ اِنْ نَمى لا یُبارَکُ لَهُ فیهِ وَ ما اَنـْفَقَهُ لَمْ یُؤجَرْعَلَیْهِ وَ ما خَلَّـفَهُ کانَ زادَهُ اِلَى النّارِ.»، (کافی ج5،ص 125، ح 7)،به راستى که حرام، افزایش نمى یابد و اگر افزایش یابد، برکتى ندارد و اگر انفاق شود،پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه اى به سوى آتش خواهد بود. والسلام، التماس دعا.