در آستانه ی شهادت امام همام امام جواد علیه السلام، قرار داریم. شهادت مظلومانه ی آن حضرت را به همه ی محبان حضرتش تسلیت عرض می نمایم.امام محمد تقی علیه السلام در 10 رجب 195 هجری قمری در مدینه به دنیا آمدند و در آخر ذی القعده سال 220 هجری قمری توسط معتصم عباسی بوسیله همسر نا نجیبش ام الفضل، در بغداد به شهادت رسید و در کنار مزار پدربزرگشان امام موسی کاظم علیه السلام در کاظمین به خاک سپرده شدند. امام جواد علیه السلام در 8 سالگی به امامت رسید و در زمان شهادت تنها 25 سال سن داشت، از این رو جوان ترین امام در زمان شهادت به حساب می آیند.در ادامه توجه شما سرور گرامی را به یک حدیث گهر از آن حضرت جلب می نمایم.

امام جواد علیه السلام می فرماید: ثَلاثُ خِصالٍ تَجْتَلِبُ بِهِنَّ الْمَحَبَّةُ: الاْنْصافُ فِى الْمُعاشَرَةِ، وَ الْمُواساةُ فِى الشِّدِّةِ، وَ الاْنْطِواعُ وَ الرُّجُوعُ إلى قَلْبٍ سَلیمٍ. (بحارانوار، ج75، ص82). سه خصلت جلب محبّت مى‌کند:1- انصاف داشتن در معاشرت با مردم. 2- هم‌دردى در مشکلات آنها. 3- همراه و همدم شدن با معنویاتال.

یکی از خواست های طبیعی هر انسان این است که محبوب دلها باشد، و دیگران او را دوست بدارند. در زیارت «امین الله» می خوانیم «...محبوب? فی ارضک و سمائک...» خدایا مرا از کسانی قرار بده که در زمین و آسمان محبوب باشم. امام جواد علیه السلام، می فرماید؛ یکی از راه های جلب محبت دیگران، انصاف داشتن در معاشرت بادیگران است، که متأسفانه امروزه در جامعه بسیار کم یاب است. و اگر این صفت انسانی در بین مردم حاکم باشد، بسیاری از مشکلات جامعه حل می شود و محبت و صمیمیت بین احاد مردم، و خانواده ها، افزایش پیدا می کند و موجب اطمینان و آرامش در جامعه و خانواده می گردد. امام جواد علیه السلام،راه دیگری برای جلب محبت دیگران را همدردی با مشکلات آفراد می داند. حقیقت این است که انسان از نظر عاطفی نیازمند توجه دیگران است، اگر کسی نمی تواند مشکلی از دیگری حل کند، حد اقلش این است که با زبان خوش با او همدردی نماید، و دلسوزانه او را تسلی دهد، تا مقداری از آلام روحی او کاسته شود. مضمون حدیث شریفی از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم، این است که هر چند توانگر باشی، با مال نمی توانی دل همگان را بدست آوری، ولی با زبان خوش می توانی دل دیگران را بدست آوری. سومین راه برای جلب محبت دیگران، همدم شدن با معنویت است که امام جواد علیه السلام، بیان فرموده است. سر مطلب در این است که خداوند متعال مقلب القلوب است، اگر کسی رابطه اش با خداوند محکم باشد، او همه کاره ی جهان است. مضمون حدیث دیگر این است که خداوند اگر کسی را دوست بدارد، به جبرئیل فرمان می دهد که ندا دهد، هان ای مخلوقات، خداوند فلانی را دوست می دارد و شما هم او را دوست بدارید، این فرمان خداوند تکوینا به همه چیز اثر می کند. به همین جهت است که گاهی انسانی کسی را که اصلا نمی شناسد، برای اولین بار که چهره ی او را می بیند، در دلش می نشیند و محبت او را در دل خود احساس می کند. در روایت دیگر از امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام است که می فرماید: «البشاش? حبال? المود?» حکمت 6 نهج البلاغه، گشاده رویی دامی برای بدست آوردن دوستی دیگران است. امید وارم که این احادیث نورانی چراغ راه مان باشد، و در دنیا و آخرت از نور آن بهره مند گردیم. والسلام. التماس دعا.