آن گُلی آمد که عالم را گلستان می کند

از جمال خود جهان را همچو رضوان می کند

می شود نوری در عالم جلوه گر امشب که ماه

از خجالت روی خود در ابر پنهان می کند

از شبستان نبی شمعی فروزان گشته است

کو جهان را از و جودش نور باران می کند

آمد آن عیسی دمی امشب بعالم کز دمَش 

جسم بی جان جهان را صاحب جان می کند

ای که می گفتی تو با یک گل نمی گردد بهار

بنگر این گل را که دنیا را گلستان می کند

بار الها از فراغش طاقت ما گشت طاق 

کی مبدل بر وصال این شام هجران  می کند

غم مخور ای دل که می گردد شب هجران سحر

روی از مشرق عیان آن شمس تابان می کند

برکند از ریشه بنیاد ستم را در جهان

هر بنای ظلم را از ریشه ویران  می کند

***

ناله کم کن دل دیوانه که یار آمدنی است

بی قراری مکن این قدر قرار آمدنی است

گردی از دور بلند است کمی خیره بمان

پلک بر هم منه آخر که سوار آمدنی است

کوچه را آب بزن، آینه در دست بگیر

سور? وصل بخوان زان که نگار آمدنی است

رقص شمشیر به دستان بلندش زیباست

آخرین حیدر این ایل و تبار آمدنی است

زود اسپند نما دود که چشمش نزنند

یوسفم را که در این شهر و دیار آمدنی است

***

ای دیده خیره از جبروت و جلال تو

خلقت همه به یاد ندارد مثال تو

صبح از دمیدن تو دمیدن گرفته است

شب فرصتی برای تماشای حال تو

ماه از هلال روی تو پرتو گرفته است 

خورشید آفریده شده از جمال تو

هر روز، روز نیم? شعبان عاشق است

هر روز، انتظار فرج تا وصال تو

***

دلی را ندیدم زعشقت نلرزد

به شام فراقت تمام وجودم

همه کهکشان ها به زیر پرم بود

چو بال دلم را به عشقت گشودم

تو احساس نابی به شعر تر من

تو جاری عشقی به تار و به پودم

تو در یایی آبی، منم قطره هرگز

که بی تو ندارد بقایی و جودم

در قرآن کریم، متجاوز از 133 آیه را بزرگان و مفسرین شیعه و سنی مربوط به حضرت مهدی علیه السلام دانسته اند. از جمله خداوند متعال در سوره ی صف آیه 9 میفرماید: « هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» او کسى است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان غالب سازد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند.

در قرآن مجید، خداوند وعده غلبه و پیروزی اسلام را بر تمام ادیان جهان داده است، که منظور غلبه خارجی و عینی است. از امام صادق علیه السلام، در تفسیر آیه چنین نقل شده است: «والله ما نزل تأویلها بعد و لاینزل تأویلهای حتی یخرج القائم فاذا خرج القائم لم یبق کافر بالله العظیم.» (تفسیر نور الثقلین ج2، ص 211) به خدا سوگند، هنوز مضمون این آیه در مرحله نهائی تحقق نیافته است و تنها زمانی تحقق می پذیرد که حضرت قائم علیه السلام، خروج کند و به هنگامی که او قیام نماید، کافری نسبت به خداوند در تمام جهان باقی نمی ماند. در حدیثی در منابع اهل سنت از ابو هریره نقل شده است که منظور از جمله «لیظهره علی الدین کله» خروج عیسی بن مریم علیه السلام است، و می دانیم که خروج عیسی بن مریم علیه السلام، طبق روایات اسلامی، به هنگام قیام حضرت مهدی (ع) است. که عیسی بن مریم به امام علیه السلام، اقتدا می کندو پشت سر آن حضرت نماز می خواند. ظهور حضرت زمانی اتفاق می افتد که مردم در مشکلات و سختی های فراوان بسر می برند، و با یأس از مکاتب بشری و حکومت های خود، در انتظار قیام منجی موعود به سر می برند، و به همین جهت در برابر امام علیه السلام، سر تسلیم و خضوع فرود می آورند، و زمام امور خویش را به دست توان مند و کار گشایی او می سپارند، بدان امید که نجات و نیک بختی بشریت را تضمین نماید و در عمل نیز چنین خواهد شد. و آن حضرت ریشه فقر و ظلم و نابرابری، و فساد را ....را خواهد کند و حکام جور را به سزایش خواهد رسانید و خداوند نیز محبت و عشق آن حضرت را در دل مردم خواهد افکند و آنان با او بیعت کرده و گرد او جمع خواهند شد.

متجاوز از شش هزار روایت در کتب شیعه و سنی راجع به حضرت مهدی علیه السلام، نقل شده است که در زمینه های امامت، غیبت، ظهور و کیفیت حکومت آن حضرت، و اینکه او امام دوازدهم است، می باشد،(برای آگاهی بیشتر به کتاب متخب الاثر مراجعه شود.) از آن جمله پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید:«لا تَقُومُ السَّاعَ?ُ حَتَّی یَقُومَ قائِمٌ لِلحَقِّ مِنَّا وَ ذلِکَ حِینَ یَأذَنُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ وَ مَنْ تَبِعَهُ نَجا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُ هَلَکَ»، «(شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 59 ؛  کشف الغم?، ج 2، ص 459 .) قیامت بر پا نمی شود تا اینکه قیام کننده ی به حق از خاندان ما قیام کند و این هنگامی است که خداوند به او اجازه فرماید و هر کس از او پیروی کند، نجات مییابد و هر کس از او سرپیچد، هلاک خواهد شد.

انتظارات امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، از پیروانش

اگر ما بخواهیم واقعا پیرو حضرت باشیم باید ببینیم که آن حضرت از ما چه انتظاراتی دارد، تا بتوانیم انتظارات حضرت را بر آورده سازیم، و از پیروان واقعی حضرت باشیم. انتظارات حضرت در دعای معروفی که از حضرت رسیده است، بیان شده است.کفعمى در کتاب «مصباح» فرموده است: این دعاى حضرت مهدى (عج) است: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ وَ صِدْقَ النِّیَّةِ وَ عِرْفَانَ الْحُرْمَةِ وَ أَکْرِمْنَا بِالهُدَى وَ الاسْتِقَامَةِ وَ سَدِّدْ أَلْسِنَتَنَا بِالصَّوَابِ وَ الْحِکْمَةِ وَ امْلَأْ قُلُوبَنَا بِالْعِلْمِ وَ الْمَعْرِفَةِ وَ طَهِّرْ بُطُونَنَا مِنَ الْحَرَامِ وَ الشُّبْهَةِ وَ اکْفُفْ أَیْدِیَنَا عَنِ الظُّلْمِ وَ السِّرْقَةِ وَ اغْضُضْ أَبْصَارَنَا عَنِ الْفُجُورِ وَ الْخِیَانَةِ وَ اسْدُدْ أَسْمَاعَنَا عَنِ اللَّغْوِ وَ الْغِیبَةِ وَ تَفَضَّلْ عَلَى عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ وَ عَلَى الْمُتَعَلِّمِینَ بِالْجُهْدِ وَ الرَّغْبَةِ وَ عَلَى الْمُسْتَمِعِینَ بِالاتِّبَاعِ وَ الْمَوْعِظَةِ وَ عَلَى مَرْضَى الْمُسْلِمِینَ بِالشِّفَاءِ وَ الرَّاحَةِ وَ عَلَى مَوْتَاهُمْ بِالرَّأْفَةِ وَ الرَّحْمَةِ،

خدایا، توفیق فرمان برى، و دورى از نافرمانى، و درستى نهاد و شناخت واجبات را روزى ما بدار و ما را به هدایت و پایدارى گرامى دار، و زبانمان را به راستگویى و حکمت استوار ساز، و دل هایمان را از دانش و بینش پر کن، و شکم هایمان را از حرام و شبهه پاک فرما، و دستانمان را از ستم و دردى بازدار و دیدگانما را از ناپاکى و خیانت فرو بند، و گوش هایمان را از شنیدن بیهوده و غیبت ببند، و و بر دانشمندان مان زهد و خیرخواهى و بر دانش آموزان تلاش و شوق، و بر شنوندگان پیروى و پندآموزى، و بر بیماران شفا و آرامش، و بر مردگان مهر و رحمت،

وَ عَلَى مَشَایِخِنَا بِالْوَقَارِ وَ السَّکِینَةِ وَ عَلَى الشَّبَابِ بِالْإِنَابَةِ وَ التَّوْبَةِ وَ عَلَى النِّسَاءِ بِالْحَیَاءِ وَ الْعِفَّةِ وَ عَلَى الْأَغْنِیَاءِ بِالتَّوَاضُعِ وَ السَّعَةِ وَ عَلَى الْفُقَرَاءِ بِالصَّبْرِ وَ الْقَنَاعَةِ وَ عَلَى الْغُزَاةِ بِالنَّصْرِ وَ الْغَلَبَةِ وَ عَلَى الْأُسَرَاءِ بِالْخَلاصِ وَ الرَّاحَةِ وَ عَلَى الْأُمَرَاءِ بِالْعَدْلِ وَ الشَّفَقَةِ وَ عَلَى الرَّعِیَّةِ بِالْإِنْصَافِ وَ حُسْنِ السِّیرَةِ وَ بَارِکْ لِلْحُجَّاجِ وَ الزُّوَّارِ فِی الزَّادِ وَ النَّفَقَةِ وَ اقْضِ مَا أَوْجَبْتَ عَلَیْهِمْ مِنَ الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ بِفَضْلِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

و بر پیران متانت و آرامش، و بر جوانان بازگشت و توبه و بر زنان حیا و پاکدامنى و بر ثروتمندان فروتنى و گشادگى، و بر تنگدستان شکیبایی و قناعت، و بر جنگجویان نصر و پیروزى، و بر اسیران آزادى و راحتى، و بر حاکمان دادگسترى و دلسوزى، و بر زیردستان انصاف و خوش رفتارى تفضّل فرما، و حاجیان و زیارت کنندگان را در زاد و خرجى برکت ده، و آنچه را بر ایشان از حج و عمره واجب کردى توفیق اتمام عنایت کن به فضل و رحمتت اى مهربان ترین مهربانان. والسلام علیکم ورحم? الله.