قال علی علیه السلام، «شتان مابین عملین، عمل تذهب لذته و تبقی تبعته، و عمل تذهب مئونته و یبقی اجره»، (نهج البلاغه حکمت 117، نسخه فیض الاسلام).

حضرت علی علیه السلام، میفرماید، چقدر فرق است بین دو عمل، عملی که لذت آن زود گذر است و بزودی از بین می رود ولی آثار و تبعات آن باقی میماند. اما عملی که سختی و مشقت آن از بین می رود ولی اجر و پاداش آن برای انسان باقی میماند و در آخرت از آن بهره مند می شود.

به همین جهت است که شخص دور اندیش همواره در اعمال و رفتار خود دقت میکند که مبادا کاری را انجام دهد که سر آنجام آن بد باشد، و سبب گرفتاری او گردد. زیرا؛ انسان بزودی از این دنیا رخت بر می بندد، و به سرای باقی می شتابد. بر اساس روایت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم، دنیا مزرعه آخرت است، و انسان باید در این دنیا بذری را بکارد، که ثمره آن، مفید برای اوضاع و احوال او در آن جهان باشد.