فیلی را برای آب خوردن آوردند, چون به آب رسید، عکس خود در آن دید، رمید، هر دفعه به آب نزدیک می شد، هراسناک می گردید، حکایت انسان ها هم همین است که از اخلاق و رفتار ناپسند خود می رمد، وقتی پرده ها کنار رود، می‌گوید؛ (وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوء تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَها وَ بَیْنَهُ أَمَداً بَعیداً) آیه 30, سوره آل‌عمران، و ارزو مى کند میان او، و هرکار بدى که انجام داده، فاصله زمانى زیادى باشد.

آیه نمى گوید آرزو مى کند اعمال بدش نابود شود; زیرا مى داند چیزى در جهان نابود نمى شود، بلکه آرزو مى کند با آن فاصله بگیرد.

ارى، گناهکاران، و نیکوکاران همگى اعمال خود را در آن روز حاضر مى بینند، با این تفاوت که نیکوکاران از مشاهده اعمال خویش خوشحال و مسرور مى شوند، و بدکاران از مشاهده اعمال خود چنان در وحشت فرو مى روند که آرزو مى کنند از آن فاصله بگیرند، نه فاصله مکانى، که فاصله زمانىِ دور و دراز که براى ابراز تنفر از فاصله مکانى رساتر است; زیرا در فاصله مکانى احتمال حضور نزد او وجود دارد.ولى در فاصله زمانى به هیچ وجه امکان پذیر نیست.