عـرفـه آمــده و بـاز صـدایم کردی

میهمـان حـرمِ  جود و سخـایت کردی

فرصت دیگری آمـد که مـرا عفو کنی

تا ببخشی گنهـم را تو صدایم کردی

دل ما را بسوی خویش کشیدی یا رب

بـاز از پنجـ? این نفس  رهایم کردی

تا نیارم به سوی هیچ کسی روی نیـاز

بـر در رحمت و امیـد گــدایم کردی

کرمت هیچ مرا فـرصت گفتـار نـداد

هرچه می خواستم ای دوست  عطایم کردی

حـالم ازحال دعـای عـرفه بخشیدی

بـا چنین حـال تو راهی منـایم کردی

گفتی اوّل نظرت هست به زوار حسین

عـاشق و شیفتــ? کـرببـلایم کردی

چـون سبکبـال شـدم تا حرم  کرببلا

همـره و  همسفـر پیک  صبایم کردی

کـربـلا گفتم و فریاد ز جانم  برخاست

شکـرلله کـه چنین غرق  نوایم کردی

همره زمـزم اشکی که مرا بخشیـدی

حاجی کعبــه ایمــان و  وفایم کردی

چون «وفائی» تو مرا عشق و سعادت دادی

تا که مشغـول مناجات و دعایم کردی

***

گفتم عرفه فرصت دیدار مهیاست

هر ساعت این روز خبر دار ز آقاست

خوش آنکه دلش هم نفس یوسف زهراست

اما همه ی عشق فقط روضه ی سقاست

در روضه ی او عطر گل یاس بیاید

خود گفته که در روضه ی عباس بیاید

عرفه یکی از مهمترین روزهای سال است؛ روز عرفه، روز شناخت خداوند متعال، روز عفو وگذشت پروردگار، روز مناجات و توبه است.

در اهمیت نهمین روز از ماه ذیحجه همین بس که جاماندگان از قافله آمرزش شب قدر، به این روز حواله داده شده اند که؛ هرکس در رمضان المبارک و در شب قدر آمرزیده نشود؛ باید تا عرفه و عرفات صبر کند. در های رحمت الهی امروز به روی همگان باز است. امروز، روز آشتی با خداست، زیرا؛ او سریع الرضا است. عرفه یک فرصت طلایی برای باز ماندگان کوه دوست است. به گفته ی شاعر

 بی یاد تو گذشت همه عمر من ولی

با من همیشه ماندی و نشناختم تو را

بر خوان رحمت و کرم و استجابتت

عمری مرا نشاندی و نشناختم تو را

عرفه روز است که اشکهای عاشقانه ی بندگان، سرزمین خشک دلهای شان را به بوستان سرسبز و مرغ زار تبدیل می نماید. با دلهای بهاری در این روز زمزمه می کنند؛

تنگ غروب و ساحلِ شور و نوای عرفه

شکسته کشتی دلم، به ناله های عرفه

بر پرِ سجاده‌ی دل، گره نشسته، وا نما

ای گل سجاده نشین، به یک دعای عرفه

***

به هر نفس بخوانمت، به نغمه‌های عرفه

من و غروب قسم و تو و خدای عرفه

چه کرده‌ای تو با دلم، در این نسیمِ واپسین

به روضه‌ای مهار کن! تو عقده های عرفه

***

در پیشگاه قدسی تو ای خدای من

می دانم اینکه رنگ ندارد حنای من

از بس که توبه کردم و توبه شکسته ام

چنگی به دل نمی زند این توبه های من

با اینکه مُهر خاتمه خورده به نار تو

آزاد و خودسر است عنان هوای من

یا رب ببین که از سر تکرار معصیت

دیگر شکسته قُبح معاصی برای من

گر تو مرا رها کنی از دست می روم

بی لطف تو شود دل دوزخ سرای من

سوگند می خورم به مقام ربوبیت

جز آستان تو نبوَد التجای من

آن فطرسم که در پی قنداقه آمدم

یعنی شکسته بال و پر ربّنای من

امروز بیا به خاطر ارباب بی کفن

منّت گذار و درگذر از خطای من

***

شرح دعای عرفه، خون دلِ خونِ خداست

فلسفه ی وجودی اش، غم تمام انبیاست

بر دل حکومت می کند هر جمله اش دانی چرا؟

چون عرفه ورود به، محرم و کربلاست

التماس دعا

ولادت با سعادت امام رئوف، علی بن موسی الرضا علیه السلام، را تبریک عرض می کنم. از این رو حدیث شریفی از آن حضرت را تقدیم نازنین دوستان می نمایم.

خصوصیات مؤمن در کلام نورانی امام رضا علیه السلام

الإمامُ الرِّضا علیه السلام: «لا یکونُ المؤمنُ مؤمنا حتّى تکونَ فیه ثلاثُ خِصالٍ : سُنّةٌ مِن ربِّهِ ، وسُنّةٌ مِن نبیِّهِ صلى الله علیه و آله ، وسنّةٌ مِن ولیِّهِ علیه السلام ؛ فأمّا السُّنَّةٌ مِن ربّهِ فکِتْمانُ السِّرِّ ، وأمّا السُّنَّةُ مِن نبیِّه صلى الله علیه و آله فمُداراةُ النّاسِ ، وأمّا السُّنَّةُ مِن ولیِّهِ علیه السلام فالصَّبرُ فی البَأْساءِ والضَّرّاءِ.»،(تحف العقول ص442، کافی، ج 2، ص 241)

امام رضا علیه السلام می فرماید: تا سه خصلت در مؤمن نباشد، مؤمن نیست: 1- خصلتى از پروردگارش، 2- خصلتى از پیامبرش صلى الله علیه و آله. 3- خصلتى از ولىّ خدا. امّا خصلت پروردگارش، نهفتن راز است؛ و خصلت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله وسلم، ملایمت و مدار با مردم است، و خصلت ولىّ خدا، شکیبایى در تنگنا ها و سختى ها است.

در این حدیث شریف امام رضا علیه السلام، سه خصلت برای انسان مؤمن بیان می کند که برای همیشه چراغ راه است. اولین خصلت راز نگداری است به این معنا که انسان بیاید «کتمان السر» داشته باشد و اسرار خودش را پوشیده نگهدارد، همان طوری که خداوند متعال اسرار بندگان را پوشیده نگه میدارد.

از آنجایی که انسان در زندگی خودش اسراری دارد، عیب هایی و نقص هایی در زندگی خودش دارد که دیگران نباید از آن ها آگاه شوند، و آگاه شدن دیگران مشکلاتی را برای انسان به وجود می آورد، و بسیاری از مواقع سبب آبروریزی می شود، و گاها در برخی از جریان ها دیده می شود، که افشاء سر سبب از هم پاشیدن خانواده ها و حوادث ناگوار فراوانی شده است. بنابر این؛ شخص مؤمن باید این سنت را از خدای سبحان با خود به همراه داشته باشد، تا در زندگی به پشیمانی مبتلا نشود، فراوانند کسانی که اسرار شان را به دیگران که او را نزدیکترین فرد خودش به حساب می آورده اند، بیان کرده اند، و برای همیشه از این اظهار سر، پشیمان گشته اند.

اما سنتی از پیامبر(ص)، که مومن باید داشته باشد، مدارا کردن با مردم است. به عبارتی تحمل دیگران برای او امری مشکل و سخت جلوه نکند بلکه مدارای با دیگران را وظیفه‌ای از وظایف خود بداند. رسول خدا(ص)، فرمودند: « عَلَیْکُمْ بِمَکَارِمِ الْأَخْلَاقِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَنِی بِهَا... »، (بحارالأنوار، ج 66، ص 375، ح 24.)، بر شما باد رعایت مکارم اخلاق، که خداوند مرا بر آن ها مبعوث نمود...

سرآمد مکارم اخلاق مدارا با مردم است. پیامبر (ص)، در این راه آنچنان صبورانه پیش رفت و تمام سختی ها و مشکلات را تحمل نمود که فرمود: هیچ نبیی مانند من مورد اذیت و آزار قرار نگرفت. و لذا برماست که از باب « لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ»، سوره احزاب آیه 21. به آن حضرت اقتدا نمائیم. و مدارا را در سرلوحه زندگی مان قرار دهیم.

و اما صبر سنّت ولی و امام است. امام رضا(ع) می‌گوید « فاصبر بالبغضا و الضراء و السراء» مومن باید در انواع گرفتاریها صبر کند چه گرفتاریهای حسی، چه گرفتاری‌های ظاهری و چه گرفتاری‌های باطنی باشد. بنابر این؛ هر مومنی که در برابر مشکلات صبورتر است از ایمان محکم‌تری بهره برده است. اگر انسان صبور باشد، مدارا کردن با دیگران نیز برای او آسان می شود. از خداوند متعال خواستاریم که توفیق عمل به این حدیث نورانی را برای ما عنایت فرماید. التماس دعا.